Mijn grote wens is -eens- in dit drassige wilgenlandschap een kathedraal op te richten. Geen kathedraal zoals in het verleden die de mensen afzonderde van hun achtergrond en richtte op een verheven ideaal. Nee, mijn kathedraal bestaat uit niet meer dan twee op een lijn geplaatste glasplaten van vijf bij vijf meter met een opening van een meter vijfentwintig tussen beide delen. Het ritueel dat aan deze kathedraal vast zou zitten, zou louter bestaan uit de passage van de opening tussen de glasplaten, één luttele stap, waarbij de mens geraakt wordt door de breking van het licht in het glas. Werden in oude kathedralen mensen door langdurige indoctrinatie veranderd, in mijn kathedraal valt alleen het licht één seconde anders op de mens.