Natuurlijk Portretteren is een dubbelzinnige titel voor een al jaren doorlopend project. Ofwel een modus vivendi van mij als persoon in het observeren van personen.

Laten we beginnen met Natuurlijk.
Ik kan het niet nalaten mensen te bekijken, maar ook te beschouwen, en te doorgronden. Hun houdingen en bewegingen hebben zeker mijn aandacht. Maar vooral hun gezicht. De wijze waarop ze kijken, slapen, of anderszins hun gelaat tonen, is wezenlijk voor mij.
Natuurlijk is ook dat de betreffende persoon gevangen wordt in een beeld dat op geen enkele wijze georganiseerd, gemodelleerd of wat dan ook is. Het is het moment. Vroeger zou je zeggen het negatief is de foto. Geen uitvergrotingen of enig gephotoshop. Het beeld is datgene wat ik gezien heb en waar ik op afgeklikt heb. De foto is een momentopname van de persoon zoals ik hem, haar of het, op dat moment zag.

Portretteren. Een samenvattend woord voor het maken van een portret. Op een gegeven moment zie je iemand, of iets in het gelaat van iemand en dat wil je vasthouden. Hoe iemand eruit ziet of hoe zich gedraagt. Een gezicht, portret kan ook uitdragen waar de persoon voor staat.
Mij gaat het er niet om hoe de persoon zelf graag gezien wil worden. Het is mijn spiegelreflexcamera die het gezicht te voorschijn tovert. Je word door mij gevangen in een portret. Ben je het portret of ben je het niet. Laten we het er op houden dat portretteren een weergave is van een moment waarin de fotograaf jou heeft proberen weer te geven als persoon.